วันจันทร์ที่ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558

ขั้นตอนการสร้าง website

ขั้นตอนการสร้างเว็บไซต์



1. กำหนดเป้าหมายและวางแผนงาน
1.1 กำหนดเป้าหมายของเว็บไซต์
1.2 กำหนดกลุ่มผู้ชมเป้าหมาย
1.3 กำหนดขอบเขตเนื้อหา และรวบรวมข้อมูลเนื้อหา
1.4 เตรียมเครื่องมืออุปกรณ์ที่จำเป็น
1.5 เตรียมทักษะและบุคลากร
1.6 ประมาณการค่าใช้จ่าย
2. เลือก Web hosting และจด Domain name
2.1 Web hosting คืออะไร
2.2 หลักการเลือก Web hosing
2.3 การจด Domain name
2.4 การตั้งชื่อ Domain name ที่ดี
3 ออกแบบเว็บไซต์
3.1 การออกแบบโครงสร้างเว็บไซต์ (Site Structure Design)
3.2 การออกแบบระบบเนวิเกชั่น (Site Navigation Design)
3.3 การออกแบบเว็บเพจ (Page Design)
4 ลงมือสร้างและทดสอบ
4.1 รูปแบบของเว็บไซต์
4.2 ภาษาโปรแกรมที่ใช้ในการสร้างเว็บไซต์
4.3 โปรแกรมที่ใช้ในการสร้างเว็บไซต์
4.4 ลงมือสร้างเว็บไซต์
5. ประชาสัมพันธ์ให้เว็บไซต์เป็นที่รู้จัก
6. ดูแล และพัฒนาอย่างต่อเนื่อง

โครงสร้างWebsite

โครงสร้างWebsite


ในการกำหนดโครงสร้างของเว็บไซต์นั้นจะเป็นการออกแบบส่วนประกอบทั้งหมดของเว็บไซต์ที่ต้องการจะแสดงให้ผู้เข้าชมรู้ว่า เว็บไซต์เรานั้นมีทั้งหมดกี่หน้า ในแต่ละหน้าเป็นส่วนการแสดงของรายละเอียดอะไรแต่ละเชื่อมโยงกันอย่างไร
         การออกแบบโครงสร้างเว็บไซต์ คือ การวางแผนการจัดลำดับ เนื้อหาสาระของเว็บไซต์ ออกเป็นหมวดหมู่ เพื่อจัดทำเป็นโครงสร้างในการจัดวางหน้าเว็บเพจทั้งหมด เปรียบเสมือนแผนที่ ที่ทำให้เห็นโครงสร้างทั้งหมดของเว็บไซต์ ช่วยให้นักพัฒนาเว็บไซต์ไม่หลงทาง การจัดโครงสร้างของเว็บไซต์ มีจุดมุ่งหมายสำคัญคือ การที่จะทำให้ผู้เข้าเยี่ยมชม สามารถค้นหาข้อมูลในเว็บเพจได้อย่างเป็นระบบ ซึ่งถือว่าเป็นขั้นตอนที่สำคัญ ที่สามารถสร้างความสำเร็จให้กับผู้ที่ทำหน้าที่ในการออกแบบและพัฒนาเว็บไซต์ (Webmaster) การออกแบบโครงสร้างหรือจัดระเบียบของข้อมูลที่ชัดเจน แยกย่อยเนื้อหาออกเป็นส่วนต่าง ๆ ที่สัมพันธ์กันและให้อยู่ในมาตรฐานเดียวกัน จะช่วยให้น่าใช้งานและง่าย ต่อการเข้าอ่านเนื้อหาของผู้ใช้เว็บไซต์

          หลักการออกแบบโครงสร้างเว็บไซต์มีดังนี้
          1. กำหนดวัตถุประสงค์ โดยพิจารณาว่าเป้าหมายของการสร้างเว็บไซต์นี้ทำเพื่ออะไร
          2. ศึกษาคุณลักษณะของผู้ที่เข้ามาใช้ว่ากลุ่มเป้าหมายใดที่ผู้สร้างต้องการสื่อสาร ข้อมูลอะไรที่พวกเขาต้องการโดยขั้นตอนนี้ควรปฏิบัติควบคู่ไปกับขั้นตอนที่หนึ่ง
          3. วางแผนเกี่ยวกับการจัดรูปแบบโครงสร้างเนื้อหาสาระ การออกแบบเว็บไซต์ต้องมีการจัดโครงสร้างหรือจัดระเบียบข้อมูลที่ชัดเจน การที่เนื้อหามีความต่อเนื่องไปไม่สิ้นสุดหรือกระจายมากเกินไป อาจทำให้เกิดความสับสนต่อผู้ใช้ได้ ฉะนั้นจึงควรออกแบบให้มีลักษณะที่ชัดเจนแยกย่อยออกเป็นส่วนต่าง ๆ จัดหมวดหมู่ในเรื่องที่สัมพันธ์กัน รวมทั้งอาจมีการแสดงให้ผู้ใช้เห็นแผนที่โครงสร้างเพื่อป้องกันความสับสนได้
          4. กำหนดรายละเอียดให้กับโครงสร้าง ซึ่งพิจารณาจากวัตถุประสงค์ที่ตั้งไว้ โดยตั้งเกณฑ์ในการใช้ เช่น ผู้ใช้ควรทำอะไรบ้าง จำนวนหน้าควรมีเท่าใด มีการเชื่อมโยง มากน้อยเพียงใด

          รูปแบบโครงสร้างเว็บไซต์ 
          การออกแบบโครงสร้างเว็บไซต์ ขึ้นอยู่กับลักษณะของข้อมูลและความชอบของผู้ออกแบบ ตลอดจนกลุ่มเป้าหมายที่ต้องการนำเสนอ โครงสร้างของเว็บไซต์ประกอบไปด้วย 4 รูปแบบใหญ่ๆ ได้ดังนี้ 

         1. โครงสร้างแบบเรียงลำดับ (Sequential Structure) 
          เป็นโครงสร้างแบบธรรมดาที่ใช้กันมากที่สุดเนื่องจากง่ายต่อการจัดระบบข้อมูล ข้อมูลที่นิยม จัดด้วยโครงสร้างแบบนี้มักเป็นข้อมูลที่มีลักษณะเป็นเรื่องราวตามลำดับของเวลา เช่น การเรียงลำดับตามตัวอักษร ดรรชนี สารานุกรม หรืออภิธานศัพท์ โครงสร้างแบบนี้ เหมาะกับเว็บไซต์ที่มีขนาดเล็ก เนื้อหาไม่ซับซ้อนใช้การลิงก์ (Link) ไปทีละหน้า ทิศทางของการเข้าสู่เนื้อหา (Navigation) ภายในเว็บจะเป็นการดำเนินเรื่องในลักษณะเส้นตรง โดยมี ปุ่มเดินหน้า-ถอยหลังเป็นเครื่องมือหลักในการกำหนดทิศทาง ข้อเสียของโครงสร้างระบบนี้คือ ผู้ใช้ไม่สามารถกำหนดทิศทางการเข้าสู่เนื้อหาของตนเองได้
  2. โครงสร้างแบบลำดับขั้น (Hierarchical Structure) 
         เป็นวิธีที่ดีที่สุดวิธีหนึ่งในการจัดระบบโครงสร้างที่มีความซับซ้อนของข้อมูล โดยแบ่งเนื้อหา ออกเป็นส่วนต่างๆ และมีรายละเอียดย่อยๆ ในแต่ละส่วนลดหลั่นกันมาในลักษณะแนวคิดเดียวกับ แผนภูมิองค์กร จึงเป็นการง่ายต่อการทำความเข้าใจกับโครงสร้างของเนื้อหาในเว็บลักษณะนี้ ลักษณะเด่นเฉพาะของ เว็บประเภทนี้คือการมีจุดเริ่มต้นที่จุดร่วมจุดเดียว นั่นคือ โฮมเพจ (Homepage) และเชื่อมโยงไปสู่เนื้อหา ในลักษณะเป็นลำดับจากบนลงล่าง

    3. โครงสร้างแบบตาราง (Grid Structure) 
         โครงสร้างรูปแบบนี้มีความซับซ้อนมากกว่ารูปแบบที่ผ่านมา การออกแบบเพิ่มความยืดหยุ่น ให้แก่การเข้าสู่เนื้อหาของผู้ใช้ โดยเพิ่มการเชื่อมโยงซึ่งกันและกันระหว่างเนื้อหาแต่ละส่วน เหมาะแก่ การแสดงให้เห็นความสัมพันธ์กันของเนื้อหา การเข้าสู่เนื้อหาของผู้ใช้จะไม่เป็นลักษณะเชิงเส้นตรง เนื่องจากผู้ใช้สามารถเปลี่ยนทิศทางการเข้าสู่เนื้อหาของตนเองได้ เช่น ในการศึกษาข้อมูลประวัติศาสตร์ สมัยสุโขทัย อยุธยา ธนบุรี และรัตนโกสินทร์ โดยในแต่ละสมัยแบ่งเป็นหัวข้อย่อยเหมือนกันคือ การปกครอง ศาสนา วัฒนธรรม และภาษา ในขณะที่ผู้ใช้กำลังศึกษาข้อมูลทางประวัติศาสตร์เกี่ยวกับ การปกครองในสมัยอยุธยา ผู้ใช้อาจศึกษาหัวข้อศาสนาเป็นหัวข้อต่อไปก็ได้ หรือจะข้ามไปดูหัวข้อ การปกครองในสมัยรัตนโกสินทร์ก่อนก็ได้เพื่อเปรียบเทียบลักษณะข้อมูลที่เกิดขึ้นคนละสมัยกัน

         4. โครงสร้างแบบใยแมงมุม (Web Structure)
          โครงสร้างประเภทนี้จะมีความยืดหยุ่นมากที่สุด ทุกหน้าในเว็บสามารถจะเชื่อมโยงไปถึงกัน ได้หมด เป็นการสร้างรูปแบบการเข้าสู่เนื้อหาที่เป็นอิสระ ผู้ใช้สามารถกำหนดวิธีการเข้าสู่เนื้อหาได้ด้วย ตนเอง การเชื่อมโยงเนื้อหาแต่ละหน้าอาศัยการโยงใยข้อความที่มีมโนทัศน์ (Concept) เหมือนกัน ของแต่ละหน้าในลักษณะของไฮเปอร์เท็กซ์หรือไฮเปอร์มีเดีย โครงสร้างลักษณะนี้จัดเป็นรูปแบบที่ ไม่มีโครงสร้างที่แน่นนอนตายตัว (Unstructured) นอกจากนี้การเชื่อมโยงไม่ได้จำกัดเฉพาะเนื้อหา ภายในเว็บนั้นๆ แต่สามารถเชื่อมโยงออกไปสู่เนื้อหาจากเว็บภายนอกได้




วันพฤหัสบดีที่ 20 มิถุนายน พ.ศ. 2556

ซีรี่ส์ชุด Six Scream
เชือดบันรากุ หน้ากากฆาตกรรม
หลอนพอร์ชเลน ตุ๊กตาอาฆาต ซ่อนสาปอัปรา ขังสวนสนุกแดนนรก ฝังน้ำสังข์อาบศพ ฆ่าพิพิธภัณฑ์ หุ่น หั่น หัว

วันพุธที่ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553

รวมเรื่องเล่า(ผี)

         คนมุง !
 
           ตอนนั้นเรากับเพื่อนเพิ่งเลิกเรียนเสด   เลยไม่มีอะไรทำกันอ่ะนะ...  เลยมานั่งรวมกันเเล้วคิดว่าคืนนี้เราจะทำอะไรกันดี  สรุปผลคือ พวกเราจะเล่น 'ผีถ้วยแก้ว' กัน  เพราะเพื่อนของเรามันมีกระดานอยู่
          ตกดึก...  พวกเราก็ออกมาจากห้องเเร้วรวมตัวกันประมาน 5-6 คน   จากนั้นก็หาที่เหมาะๆเพื่อที่จะเร่นกัน ... เราเร่นกันไปได้ซักพักก้รุ้วสึกว่าง่วง  เลยขอตัวไปนอนก่อน   เพื่อนคนอื่นๆก้เลยบอกลากันเเร้วเร่นกันต่อ   ทางเดินกลับห้องพักจะเป็นห้องๆหลายๆห้องเรียงกัน   เลยยังพอมีคนออกมาเดินอยู่บ้าง  จู่ๆก้มีคนเดินออกมาจากห้องเเล้วเรียกเราไว้   "เร่นอะไรกันเหรอน่าสนุกจัง ?"  เค้าถามเรา เราก้เลยตอบไปว่า "ผีถ้วยเเก้วน่ะ ทำไมเหรอ"  เค้าตอบกลับมาว่า "ก้ป่าวหรอก  เห็นคนมุงกันเต็มไปหมดเลย : ) "

หนังสือ7 วันจองเวร


7 วัน...จองเวร’ เป็นเรื่องของเซ้นส์ในการมองเห็นวิญญาณ
ของคนที่เกิดในวันต่างๆ แล้วต้องเข้าไปพัวพันกับความตาย

เป็นเรื่องของคนเกิดวันอาทิตย์ที่มักมีจิตสื่อสารกับคนท้อง
ว่ากันว่าถ้าได้ใกล้สตรีมีครรภ์...มักจะได้เห็น ‘วิญญาณ’รอบตัว
เช่นเดียวกับ ‘หมออั้น’ นักศึกษาแพทย์ปี 6 ที่มาฝึกงานบนวอร์ดสูตินารีเวช
ชายหนุ่มได้พบกับวิญญาณของหญิงสาวที่ชื่อว่า ‘เพชรพลับพลึง’
การมาปรากฏตัวให้เห็นอยู่บ่อยๆ ทำให้เขาได้รับรู้ว่า...
เรื่องราวการตายของเธอไม่ใช่การ ‘ตกเลือด’ อย่างที่ใบมรณะบัตรแจ้งไว้
วีรกรรมอันหยาบช้ากำลังถูก ‘ใครสักคน’ ฉาบหน้าด้วยดวงตาใสซื่อ
หมออั้นได้เรียนรู้ว่า บางทีคนปากถือศีล...กำลังซ่อนมีดดาบไว้ในมือ
หลายแง่...หลากมุมของ ‘ความลับ’ กำลังรอการ ‘คลี่คลาย’
ไม่ว่าผีหลอกคน...คนหลอกผี...หรือใครหลอกใคร
เป็นเรื่องของคนเกิดวันจันทร์...ที่มักมีจิตสื่อกับกระจกเงา เช่นเดียวกับ 'เฟิร์น' เด็กหญิงที่ต้องย้ายมาที่โรงเรียนใหม่ตอนกลางเทอม การเป็นเด็กใหม่นั้นย่อมเป็นเป้าหมายปองของเด็กเก่าที่ต้องการจะกลั่นแกล้ง เธอใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางคนปองร้าย ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนหรือซิสเตอร์ โชคดีที่ยังมี 'เอย' เด็กสาวผู้เผชิญชะตากรรมแบบเดียวกันเป็นเพื่อนรัก และโชคดียิ่งกว่าเมื่อได้ค้นพบกับ "พิธีกระจกสั่งตาย" ในห้องสมุด เฟิร์นเคยคิดว่ามันงมงาย...แต่พอได้ลองใช้มันกลับได้ผล!

หนังสือเล่มนี้เป็นเรื่องของคนเกิดวันอังคารที่มักมีจิตสื่อกับห้องน้ำ ว่ากันว่าถ้าได้ใกล้กับห้องน้ำที่มีประวัติไม่ดีงามมักจะเจอสิ่งเร้นลับเสมอ เช่นเดียวกับ 'สีปาง' และ 'อธิป' คู่รักที่กำลังจะแต่งงานกันอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า แต่อุบัติเหตุกลับพรากหญิงสาวไปจากชายหนุ่ม...จากไปแต่ความทรงจำ เธอความจำเสื่อม จำไม่ได้แม้กระทั่งตัวเอง และวิธีที่จะบำบัดให้เธอหายดีนั่นคือ...พาเธอกลับไปยังสถานที่ที่คุ้นเคย ซึ่งนั่นก็คือ "เรือนลั่นทม"
เป็นเรื่องของคนที่เกิดวันพุธที่มักมีจิตสื่อสารกับงานศพ เช่นเดียวกับ 'รดา' พนักงานของโรงภาพยนตร์มาสเตอร์เธียร์เตอร์ที่ต้องไปงานศพของเพื่อน ซึ่งถูกฆ่าข่มขืนเสียชีวิตภายในโรงภาพยนตร์ที่ทั้งคู่ทำงานอยู่ ดวงวิญญาณของเพื่อนตามกลับมาที่ห้องเพื่อขอให้ช่วยตามหาตัวฆาตกร ไม่มีทางเลือก...เธอปรึกษากับ 'บอส' แฟนหนุ่มหาวิธีตามหาตัวคนร้าย ฆาตกรเป็นใคร? เธอรู้แต่เพียงว่าต้องเป็นคนใกล้ตัวที่ปะปนอยู่กับพนักงานในโรงหนัง ยิ่งสืบค้น...คนผิดออกมาง่ายกว่าที่คิด แต่มันจะใช่ตัวจริงที่ตามหาหรือ?

หนังสือเล่มนี้เป็นเรื่องของคนที่เกิดวันพฤหัสบดีที่มักมีจิตสื่อสารกับบันไดบ้าน เช่นเดียวกับ 'กันต์' นักศึกษาหนุ่มที่มาหาบ้านเช่าเพื่ออยู่กับ 'ฤทธิ์' และ 'นิว' เพื่อนรัก ทาวน์เฮ้าส์หลังงามตรงทางสามแพร่งคือสถานที่ที่พวกเขาเลือก ทุกอย่างน่าจะผ่านไปได้ด้วยดีถ้าไม่มีเสียงลึกลับดังขึ้นยามวิกาล ซ้ำยังมีชายแก่น่ากลัวข้างบ้านกับเสียงร้องอันทรมานของหญิงสาวชื่อ 'แก้ม' ปริศนาบางอย่างมีแค่ผนังบ้านบางๆ กั้นเอาไว้ ว่าแต่มันคืออะไร ยิ่งเขาพยายามค้นหาเท่าไหร่...ยิ่งหาไม่เจอ

หนังสือเล่มนี้เป็นเรื่องของคนวันศุกร์ที่มักมีจิตสื่อสารกับแหล่งน้ำ เช่นเดียวกับ 'ชะพลู' หญิงสาวผู้ที่เพิ่งตกงานในขณะที่หนี้สินรุงรัง เป็นจังหวะเดียวกันกับที่คลื่นวิทยุ 111.5 Dark Radio นึกอุตริจัดการแข่งขันเรียลลิตี้ท้าผีเพื่อชิงเงินรางวัลหนึ่งล้านบาท ในสภาวะจนตรอก วิธีเดียวที่จะไม่อดตายคือการสมัครเข้าร่วมการแข่งขัน บนเกาะร้างกลางทะเลอันเป็นที่ตั้งของโรงแรมศิตามันอันตราคือสถานที่วัดใจ ทุกอย่างเหมือนจะง่าย แต่เอาเข้าจริง...ไม่ง่ายเหมือนใจคิด
6 ผู้กล้า 6 พิธีกรรม บนตึก 6 ชั้น เกมการแข่งขันของผู้ลองดีกำลังจะได้เจอดี!!!



หนังสือเล่มนี้เป็นเรื่องของคนที่เกิดวันเสาร์ที่มักมีจิตสื่อสารกับศาลพระภูมิ เช่นเดียวกับสามชีวิตที่ต่างก็เดินมาในคนละเส้นทางแต่กลับก้าวย่างเข้ามาสู่ความหายนะเดียวกัน 'นางพยาบาลก้อย' หญิงสาวที่ถูกวิญญาณนางรำลึกลับจองเวร 'นิว' ที่ชีวิตต้องพบกับเงาปริศนาที่ตามหลอกหลอนจนเขาแทบประสาทเสีย 'ข้าว' ที่พบกับสิ่งผิดปกติตั้งแต่ 'ขิง' พี่สาวของตัวเองคลอดลูกออกมาก่อนกำหนด สิ่งลี้ลับที่กำลังตามล่าพวกเขามันคืออะไร บางทีกว่าจะรู้คำตอบก็อาจสายเกินจะแก้ไขอะไรแล้ว

วันอังคารที่ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553

ห้องสีชมพู(เรื่องเล่า)


ห้องสีชมพูตำนานอันลือลั่นของเด็กใหม่ปี 1 ทุกคนโดยเฉพาะนศ.หญิงที่จะต้องพักที่หอ 8โดยรุ่นพี่ที่เคยอยู่หอนี่จะบอกและย้ำเสมอว่าเวลาจะเข้าห้องน้ำต้องเอาเพื่อนไปด้วยเสมอ ห้ามลืมเด็ดขาด!!นี่คือคำเตือนของรุ่นพี่ประจำหอ ที่เพื่อนผมได้ฟังตอนปีหนึ่งแล้วรุ่นพี่อีกคนก็เล่าให้ฟังเกี่ยวกับประวัติของห้องสีชมพูนี้เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว ปี2532 ของนักศึกษาหญิงคนหนึ่ง
ซึ่งประเพณีหรือเรียกว่ากฏของ มช.คือเด็กปีหนึ่งทุกคนต้องอยู่หอใน
เพื่อที่เวลาพี่เรียกมาทำกิจกรรมรับน้องจะได้พร้อมกันอย่างรวดเร็วส่วนคนที่อยู่เชียงใหม่ส่วนมากจะกลับบ้านเย็นวันศุกร์(ถ้าวันเสาร์รุ่นพี่ไม่นัด)กลับเข้าหอก่อนเย็นวันอาทิตย์
        เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อรุ่นพี่ต่างคณะเกิดมาชอบนศ.หญิงน้องใหม่คนหนึ่ง
ความสัมพันธ์ของทั้งคู่นับวันยิ่งดูรักกันมากขึ้นทุกวันจนมาถึงกลางเทอมรุ่นพี่คนนี้เลยชวนนศ.หญิงไปอยู่ด้วยกันที่หอหลังมช. ทุกเย็นวันศุกร์หน้าหอ 8 จะมีรุ่นพี่คนนี้มาจอดรถรอนศ.หญิงคนนี้ทุกครั้ง และจะมาส่งตอนเย็นวันอาทิตย์ทุกครั้ง
เป็นไปอย่างนี้เกือบจะ 5 เดือนจนเป็นที่อิจฉาของเหล่านศ.หญิงที่หอนั้น
ใครเห็นก็ต่างพูดแซวอยู่ตลอดเวลา ทำให้นศ.หญิงรู้สึกดีใจและรักรุ่นพี่คนนี้มาก
แต่ต่างกันรุ่นพี่คนนี้เริ่มที่จะตีตัวออกห่าง เพราะรู้สึกว่านศ.หญิงคนนี้ เริ่มที่จะจริงจังกับตนเองมากเกินไป    แล้ววันที่นศ.สาวคนนี้เสียใจที่สุดและได้สร้างตำนานอันลือลั่นก็มาถึงเย็นวันศุกร์ที่รุ่นพี่จะต้องมารับเป็นประจำทุกครั้ง..แต่วันนี้รุ่นพี่มาถึงก็ดึกมากแล้วนศ.หญิงเลยถามว่าทำไมมาดึกซึ่งหลายคนก็บอกว่าเพราะรุ่นพี่คนนั้นไปติดพักหญิงอีกคนอยู่นศ.หญิงคนนี้ได้ยินแล้วก็เก็บไว้ในใจตลอดไม่กล้าที่จะถามเพราะกลัวเสียคนรักไปและเธอก็บอกกับรุ่นพี่คนนี้ว่ามีเรื่องที่จะพูดด้วย เป็นเรื่องสำคัญมากรุ่นพี่คนนี้ก็บอกให้ไปคุยกันที่หอ หญิงสาวคนนี้ก็เลยซ้อนรถไปแล้วก็คุยขณะที่ซ้อนรถอยู่บอกว่าตนเองตอนนี้ตั้งครรภ์ได้ 3 เดือนแล้วพอได้ยินแค่นั้นรุ่นพี่คนนี้ก็จอดรถทันทีแล้วก็ถามย้ำว่าเมื่อกี้พูดว่าอะไร หญิงสาวเลยย้ำไปว่าตังครรภ์ได้ 3 เดือนแล้วรุ่นพี่คนนี้ไม่รับผิดชอบหาว่า หญิงสาวนอกใจไปคบชายอื่น พอท้องแล้วจึงมาอ้างว่าตนเป็นคนทำ
    รุ่นพี่คนนี้ขอบอกเลิกเธอในทันที และปล่อยให้เธอเดินจากหลัง มช.กลับมาที่หอตามลำพัง   ระหว่างทางหญิงสาวก็คิดเรื่องที่เกิดขึ้น ทั้งความรู้สึกเสียใจปนความเคียดแค้นต่อชายหนุ่มที่ทิ้งเธอไปบวกกับกลัวทางบ้านจะรู้ความจริงและทำให้พ่อแม่ผิดหวัง ทำให้เธอตัดสินใจเอาเด็กออกแต่เธอไม่กล้าพอที่จะไปที่โรงพยาบาลหรือบอกให้ใครทราบพอมาถึงห้อง เมทร่วมห้องไม่อยู่เพราะกลับบ้านกันหมดเธอเลยเอาเด็กออกด้วยตัวเอง โดยการเอาไม้บรรทัดเหล็กกระทุ้งจนมดลูกฉีกเธอทำไปโดยไม่รู้วิธีการที่ถูกต้อง ทำให้เธอเกิดอาการตกเลือดอย่างรุนแรงก่อนที่เธอจะเสียชีวิตเธอได้เขียนข้อความไว้บนกำแพงห้องนั้นว่า
"กูมีมึงคนเดียว" --z--
    วันรุ่งขึ้นเมทร่วมห้องก็เข้ามาที่หอด้วยท่าทีวิตกกังวล และได้ไปที่ห้องพักที่เธอได้พักกับหญิงสาวคนนี้ก็ได้พบกับศพของหญิงสาว รอยเลือดกระจัดกระจายและข้อความบนกำแพงจึงแจ้งให้ป้าผู้คุมหอทราบก็ได้มีการสอบสวนเมทคนนี้ ว่ารู้ได้อย่างไรว่าเพื่อนเสียชีวิตเมทคนนี้ก็บอกว่าเมื่อคืนฝันเห้นเพื่อนมาบอกลา และให้ไปเอาศพที่ห้องลงมาด้วยแถมยังฝากบอกป้าคุมหออีกว่า ห้ามใครก็ตามมายุ่งกับห้องของเธอหลังจากจัดการเรื่องศพและงานศพเรียบร้อยแล้วนั้น ก็ได้มีการทำความสะอาดห้องนั้นโดยใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดรอยเลือดให้สีจางลงเปลี่ยนที่นอนและผ้าปูที่นอนใหม่จนห้องเกือบจะสะอาดเหมือนเดิม
แต่รุ่งขึ้นสิ่งที่ทำให้ทุกคนขนลุกก็คือ ทั้งรอยเลือดและข้อความที่หญิงสาวคนนั้นทิ้งไว้ไม่ได้หายไป  แต่รอยเลือดกลับเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิม ทางหอเลยพิจารณาเอาสีใหม่มาทาทับไม่ให้เห็นรอยเลือดแต่แล้วพอวันรุ่งขึ้นรอยต่างๆก็กลับมาอยู่ดังเดิมเหมือนกับไม่ได้มีการนำสีมาทาแต่อย่างใด
     ทางหอเลยได้เชิญพระที่วัดฝายหินมาทำพิธี แต่พระท่านบอกว่าทำพิธีไล่ไปคงไม่ได้เพราะวิญญาณนี้เฮี้ยนมากเพราะยังมีความอาฆาตและมีลูกในท้องอีกด้วย เลยได้แต่ทำการสะกดวิญญาณไม่ให้ไปหลอกคนในหอหลังจากทำพิธีสะกดวิญญาณเรียบร้อยแล้ว ทางหอก็ได้ทาสีห้องใหม่แต่คราวนี้ใช้สีชมพูเพราะจะได้มองไม่เห็นคราบเลือดบนกำแพง จนกลายมาเป็นตำนานห้องสีชมพูจนถึงเดี๋ยวนี้
[เรื่องเล่าที่เป็นประสบการณ์จริง !]ปัจจุบันนี้ผมไม่ทราบนะว่าห้องนั้นใช้ทำอะไร แต่ตอนที่เพื่อนผมอยู่ที่หอ 8 นั้นเพื่อนบอกว่าห้องนั้นใช้เป็นห้องเก็บของที่ไม่ใช่แล้ว เพราะไม่มีใครกล้าที่จะเข้าไปได้แต่โยนๆของเข้าไปเท่านั้นเพราะเคยมีแม่บ้านเข้าไปแล้วออกมาไม่ได้เพราะประตูถูกล็อค ทั้งๆที่ลูกบิดและที่ล็อคห้องนั้นมันล็อคจากด้านใน
      ส่วนเหตุการณ์ที่เพื่อนผมเจอนะ อยากรู้ไหมถ้ากล้าพอจะอ่านก็อ่านเลยห้องสีชมพูนี้จะอยู่ที่ชั้น 2 ของถ้ามองจากด้านหน้าหอ 8 จะอยู่ฝั่งซ้ายไม่แน่ใจว่าเป็นห้องเลขอะไรตอนนั้นทั้งแถบนั้นไม่มีนักศึกษาอยู่ใกล้ห้องนั้นแม้แต่คนเดียว เพราะกลัวเกี่ยวกับประวัติห้องสีชมพูนั้นมากแต่เพื่อนผมเล่าให้ฟังว่ามีนศ.หญิงท่าทางออกผู้ชายคนหนึ่งดูเหมือนจะไม่เชื่อกับเรื่องที่เล่าเท่าไหร่เลยบอกว่างั้นถ้าไม่มีใครอยู่จริงๆ ขออยู่ใกล้ๆห้องนั้นแหละ เพราะเงียบดีจะได้ไม่มีใครรบกวนป้าผู้คุมหอตอนนั้นก็เลยถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจเพราะลงชื่อห้องไปแล้วจะเปลี่ยนไม่ได้ เพราะห้องจะไม่ว่างพอที่จะรับแน่ๆนศ.คนนั้นก็ยังยืนยันคำเดิมว่าจะอยู่ที่แถบนั้นแหละ ห้องไหนก็ได้ป้าเขาเลยให้ตรงชั้น 2 ห้องของนศ.หญิงคนนี้อยู่ถัดจากห้องสีชมพูไปอีก 2 ห้อง อยู่ใกล้ๆห้องน้ำ
      (หอหญิง 8 ห้องน้ำจะเป็นห้องน้ำรวมจะอยู่สุดทางฝั่งขวาถ้านับจากด้านหน้าตึกก็จะอยู่ลึกสุดของแต่ละชั้น)
นศ.คนนี้ก็ไม่มีทีท่าว่าจะกลัวอะไรผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ตอนที่รับน้องอยู่เพื่อนผมก็ถามว่าเจออะไรแปลกๆบ้างไหมนศ.คนนี้ก็ตอบว่าไม่เจอนี่ เรื่องที่รุ่นพี่เล่าให้ฟังนะอย่าไปเชื่อมากเลยแต่งขึ้นมาให้รุ่นน้องกลัวทั้งนั้นแหละและหลังจากรับน้องเสร็จคืนนั้นเอง หอ 8 หญิงก็ต้องตื่นกันทั้งหอตอนตี 2เพราะได้ยินเสียงกรี๊ดของนศ.คนนี้ดังลั่น ป้าผู้คุมหอ รปภ.หน้าประตูหอและนศ.ทั้งหมดต่างออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นเพื่อนผมก็เดินขึ้นไปดูตามป้าเจ้าของหอและรปภ.จะเปิดประตูแต่ประตูห้องล็อค
ป้าผู้คุมหอก็เลยบอกว่าเปิดประตูห้องสิ มีอะไรเกิดขึ้นเหรอ เป็นอะไรรึเปล่านศ.คนนี้ก็ตะโกนออกมาบอกว่าประตูไม่ได้ล็อค แต่มีผู้หญิงคนนี้ดึงประตูไว้อยู่พูดแค่นั้นทั้งป้า ผู้คุมหอ รปภ.และเพื่อนผมพร้อมกับนศ.หญิงอีกหลายคนรีบวิ่งแทบจะไม่ทันแต่พอวิ่งกำลังจะลงมา ประตูห้องก็เปิดออกเอง นศ.หญิงคนนั้นสลบคาห้องต้องเอามาปฐมพยาบาลข้างล่างโดยเพื่อนผมบอกว่ากว่าจะเข้าไปเอาตัวออกมา ป้าผู้คุมหอต้องไปเอาองค์พระพุทธรูปที่หิ้งพระขึ้นมาเลยทีเดียวส่วนรปภ.ก็ต้องเอาสร้อยพระออกมาถือชูไว้ด้านหน้าแล้วค่อยๆอุ้มนศ.คนนั้นออกมาโดยให้นศ.ช่วยกันดันไม่ให้ประตูปิดพอปฐมพยาบาลเสร็จแล้วนศ.คนนั้นฟื้นขึ้นมาก็เอาแต่ร้องไห้บอกว่าจะลาออกไปเรียนที่อื่นจนตอนเช้าพ่อแม่ก็บินมาจากกรุงเทพมาหาที่หอพัก แล้วให้นศ.คนนี้มาเล่าให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะพ่อแม่นศ.คนนี้ไม่เชื่อว่าลูกถูกผีหลอกน่าจะโดนเพื่อนแกล้งมากกว่านศ.คนนี้เลยเล่าให้ฟังว่าตอนที่อ่านหนังสืออยู่ ก็ได้ยินเสียงคนหายใจใกล้ๆหูจากนั้นก็ได้ยินเสียงขาเตียงเลื่อนเหมือนมีคนนั่ง แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะคิดว่าอาจจะเป็นเสียงจากด้านล่างซักพักก็ได้ยินเสียงเหมือนคนหายใจไม่ออก แล้วก็ไอเบาๆก็เริ่มที่จะกลัวขึ้นมานิดๆปนกับความสงสัยและอยากรู้เลยพูดออกไปว่า "อยู่ห้องใกล้ๆกันออกมาให้เห็นเลยดีกว่าไหม"
แค่นั้น ก็ได้ยินเสียงเล็บขูดกับกำแพงรอบๆห้อง รอบแล้วรอบเล่าจนทนไม่ไหวจะวิ่งออกจากห้องแต่พอหันไปทางประตูแค่นั้น ก็เห็นหญิงสาวคนหนึ่งใส่ชุดนอนสีเหลืองครีมมีเลือดออกมาทาง หู ตา จมูก ปาก และช่องคลอดยืนจ้องหน้าพร้อมกับพูดว่า "อยากเจอไม่ใช่เหรอ มาหาแล้วนี่ไง"ตนเองจึงร้องออกไปอย่างสุดเสียงก็เห็นหญิงสาวคนนั้นหัวเราะและมองมาทางตนเองแล้วก็ได้ยินเสียงป้าคุมหอบอกให้เปิดประตูแต่ตนไม่ได้ล็อคพอบอกไปว่ามีหญิงสาวคนนี้ยืนจับประตูอยู่แค่นั้น หญิงสาวคนนี้ก็หัวเราะแล้วเดินทะลุกำแพงห้องข้างๆไปเลยจากนั้นประตูก็เปิดออกเองแล้วตนเองก็สลบไปพ่อแม่นศ.คนนี้ได้ฟังยังไม่อยากเชื่อเลยขอดูห้องสีชมพู แต่เพียงแค่อยู่ด้านล่างแล้วมองขึ้นไปยังไม่ทันได้ไปถึงห้อง ก็เห็นนศ.เจ้าของห้องสีชมพู ยืนที่หน้าต่างให้เห็นด้วยใบหน้าโชกเลือดทั้งพ่อแม่และนศ.คนนั้นเลยรีบออกจากหอพักนั้นทันที และได้ย้ายไปเรียนที่กรุงเทพส่วนชั้นนั้นก็ไม่มีใครกล้าไปอยู่ใกล้ๆห้องนั้นเลยตลอด 4 ปีที่เพื่อนผมเรียนอยู่และเพราะบ้านเพื่อนผมอยู่ต่างจังหวัด เลยพักแต่หอในแล้วเพื่อนบอกว่าวันดีคืนดีก็ได้ยินเสียงร้องไห้บ้าง เสียงกรีดร้องบ้าง หรือบางทีไฟห้องนั้นก็เปิดเองทั้งๆที่ไม่มีหลอดไฟ
แต่ที่เพื่อนผมเจอหนักที่สุดคือตอนไปห้องน้ำ เพื่อนผมไปคนเดียวเพราะปลุกใครก็ไม่ยอมไปเป็นเพื่อน เลยรีบวิ่งไปเข้าแล้วก็รีบวิ่งกลับ(ห้องเพื่อนผมอยู่คนล่ะฟากกับห้องน้ำเลย)แต่ขากลับระหว่างที่วิ่งผ่านทางเดินเชื่อมฝั่งซ้าย-ขวา ก็เห็นเงาคนค่อยๆเดินจากอีกฟากมา(เพื่อนผมอยู่ฟากขวา ห้องชมพูฟากซ้าย)เพื่อนผมเลยวิ่งเข้าห้องอย่างรวดเร็วพร้อมกับแหกปากกะให้ทุกคนตื่นแต่แปลกที่ไม่มีใครได้ยินเสียงเพื่อนผมเลย พอเพื่อนผมวิ่งเข้าห้องได้ก็รีบเอาหนังสือพระมาวางไว้หลังประตูแล้วนอนคลุมโปงเลยมันบอกได้ยินเสียงเล็บขูดกับกำแพงรอบห้องเหมือนกับที่นศ.คนนั้นบอกมันเลยท่องบทสวดอุทิศส่วนกุศลให้กว่าเสียงจะเงียบก็เกือบครึ่งชั่วโมงแต่ที่แปลกคือเมื่อเสียงเงียบไปแล้ว เพื่อนทุกคนในห้องตื่นพร้อมกันหมดและพูดขึ้นพร้อมกันว่าเหมือนมีใครไม่รู้เดินตามเข้ามาในห้องด้วย
เพราะเห็นแต่เหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่นคืนนั้นเลยไม่ได้นอนกันทั้งห้อง เปิดไฟ เปิดวิทยุกันจนถึงเช้าเลยวันรุ่งขึ้นไปหาซื้อโปสเตอร์รูปพระและผ้ายันต์ที่วัดอุโมงค์มาแแปะไว้เต็มห้องหลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรผิดปกติ นอกจากเสียงร้องไห้และกรีดร้องที่กลายเป็นเรื่องปกติที่ชวนขนลุกของห้องสีชมพูหอ 8 หญิงไปแล้ว