การินหลงใหลในไสยศาสตร์ อาถรรพ์ และเรื่องลึกลับอย่างมาก จนปรารถนาที่จะก้าวข้ามขีดจำกัดของมนุษย์ธรรมดา แต่เขาก็ไม่สามารถทำได้ การินจึงอิจฉาและคอยระรานลัลทริมาผู้มีพลังแบบที่ตนต้องการ แม้จะเลือดเย็น มองเห็นโศกนาฏกรรมเหมือนเรื่องสนุกสนาน เกลียดกลัวความรัก และไม่ไว้ใจใครหน้าไหน แต่ลึกๆ แล้วการินเป็นคนมีจิตใจละเอียดอ่อน และมีความอ่อนโยนในแบบของเขา ยึดมั่นในตัวของตัวเอง โดยที่จะไม่ยอมให้ใครมาบงการ ไม่เคยใช้ความสามารถของตนในทางที่ทำลายคนอื่น ซ้ำยังคอยช่วยเหลือและปกป้องลัลทริมาอยู่เสมอ แม้จะแสดงออกในทางตรงกันข้ามก็ตาม ถือว่าเขาเป็นคนที่ทำให้ลัลทริมาสามารถควบคุมญาณอาถรรพ์ และมีชีวิตอย่างคนธรรมดาได้
การินนั้น ในวัยเด็ก เขาเติบโตมาท่ามกลางความยุ่งเหยิง เพราะพ่อเขาต้องทำงานหาเลี้ยงริสา (แม่ของการิน) และการินจนไม่มีเวลามาดูแลทั้งสองคน ซ้ำการินยังเป็นเด็กที่มีสุขภาพร่างกายไม่แข็งแรง เจ็บป่วยบ่อยจนต้องเข้าโรงพยาบาลหลายครั้ง ริสาซึ่งต้องรับภาระหนักทั้งเรื่องลูกชายและความกดดันจากครอบครัวของนรินทร์กลายเป็นโรคประสาทอ่อนๆโดยที่ไม่มีใครทราบเลยแม้แต่สามีของเธอเอง
วันหนึ่ง นรินทร์ได้รับโทรศัพท์จากตำรวจ ว่าริสาเกิดอาการคลุ้มคลั่งและพยายามฆ่าการิน เขาจึงรีบไปที่โรงพยาบาลเพื่อไปพบกับการินและริสา การินในวัยห้าปีถูกแม่ของเขาเอามีดกรีดแขนไปเป็นทางยาว และได้ปักมีดทะลุมือของเขาอย่างเหี้ยมโหด แม้จะไม่มีอันตรายถึงชีวิต แต่กับเด็กห้าปีที่ถูกแม่บังเกิดเกล้าทำร้ายนั้น มันทำลายทุกอย่างหมดสิ้น ทั้งความเชื่อใจ ความรักและสิ่งต่างๆ การินถูกส่งไปอยู่กับตายายที่ต่างจังหวัด เพื่อให้นรินทร์มีเวลาดูแลริสา
หลังจากริสาเสียชีวิต นรินทร์ก็รับการินกลับมาดูแล สภาพชนบททำให้เขาแข็งแรงขึ้นมาก แต่ก็โดดเดี่ยว เก็บตัวมากขึ้นเรื่อยๆ สุดท้าย เขาก็ไม่เคยเชื่อใจใครอีกเลย
อย่าได้ฮับ
ตอบลบฉันก็ชอบ ที่บ้านมีหลายเล่มเหมือนกัน
ตอบลบรูปแรกใช่ห้องน้ำฮานาโกะซังรึเปล่า
ตอบลบ